5 Haziran 2015

Dora Hayatımıza Hoş Geldi | Doğum Hikayem

Bugün itibari ile 15 günlük bir meleğin annesiyim.

Dora, 20 Mayıs itibari ile yani tam da 39 hafta 6 günlükken aramıza katılmaya karar verdi.


Karar verdi diyorum çünkü ben normal doğum yaparak, dünyaya geleceği tarihi kendisine bırakmayı ve belki de ilk büyük sorumluluğunu almasını istedim.

34. haftadan itibaren haftada iki kez NST (NonStress Test) girdim, 39 + 5'de bile hiç sancım yoktu. Normal doğum yapamamaktan endişelenmeye başlamıştım artık.
19 Mayıs'ı 20 Mayıs'a bağlayan gece Game of Thrones izlemiş ve yatış moduna geçmiştim ki; korkunç bir ağrı ile fırladım. Regl ağrısı gibi şiddetli kramplarla dolu bir vücut sıçramasıydı resmen.

Ve benim doğum maceram nişan gelmesi ile başlamış oldu.

00:30 itibari ile hastanedeydik. Suyum gelmemiş ve açılmam sadece 1 cm ilerlemişti (çocuğun doğması için 10 cm'lik bir açılmaya ihtiyaç var).
Eve gönderildim...
İtiraf ediyorum ki; o kadar stresle gittiğim hastaneden eve gönderildiğim için biraz bozulmuştum. Sadece ben de değil, bana belli etmemeye çalışsa bile sevgilim de öyleydi.

Saat 01:00 : sancılar şiddetlendi...

Hep okuduğum ve duyduğum kadarı ile bu doğum sancıları yürüsen geçmezdi, iki büklüm ederdi insanı, aralıkları belliydi. Yalancı doğum ağrıları ise pozisyon değiştirdiğinde geçerdi, aralıkları sabit değildi, bir gelir bir giderdi.
Benim sancılarımsa düzenliydi ama iki büklüm etmedi beni, yürüdüğümde de geçti. Bir yerlerde bir hata vardı ama neydi?
Saat 04:00 olduğunda eşim dayanamadı. "Artık düzenli sancıların var. İşi şansa bırakamayız, hastaneye gidiyoruz" dedi.

Saat 04:30 : yine hastanedeyiz...

Hastaneye giderken yolda o meşhur su gelmesini yaşadım ama ne olduğunu ne bittiğini anlamadım, inanın. Hastanede kontrollerim yapıldı, NST cihazına bağlandım.

Sancılarım vardı, suyum geliyordu ve doğum başlamıştı ama... açılma hala yok. 1 cm skalası ilerlemiyor! Tam 5 saattir sancı çekiyorum ama açılma hak getire!
Çıldırmamak elde değil. 

Saat 05:30 : hala açılma yok...
Bir karar almak zorundaydık. Doktorum "bekleyebilirim ama sen daha en az 10 saat dayanabilir misin?" dedi. 
Düşünsenize suyum gelmiş, süreç başlamış ama Dora hala çıkmamakta direniyor.
Çok tedirgin olduk. Kızımız tüm süreci başlatmış ama son kararı annesi ile babasına bırakmıştı. 
Berkin "ne olursa olsun yanındayım, Sezeryana girelim ama normal diye tutturursan da seninleyim." dedi. Sanırım karar vermemdeki en büyük etmen de eşim oldu. O kadar güven verdi ki bana, sanırım orada, o karmaşanın içinde sevdiğim adama bir kez daha aşık oldum.

Sezeryana karar verdim daha doğrusu verdik.

Ailelerimizi aramaya başladığımızda sabah saat 6 civarıydı sanırım, hikayenin o kısımları sancılardan ötürü çok net değil :) ... Herkes neye uğradığını şaşırdı.
Saat 06:50 itibari ile sezeryana alındım, ailemi bile ameliyata götürülürken son anda gördüm ve 07:02 itibari ile Dora dünyamıza hoş gelmiş oldu.

Herkesin bir hikayesi var işte...
Benimki de birçoğunuzun hikayesi ile aynı biliyorum.
Ama aldığım karardan memnunum. İlk hamile kaldığım andan itibaren normal doğum diye tutturmuş olmaktan da memnunum.
Her şeye ama her şeye sadece şükrediyorum.

En güzel enerji bu, inanın.
Şükredin ve sevin.
Hepsi bu.

11 yorum :

  1. Hoşgelmiş güzel Dora'mız, adıyla, sağlıkla, mutlulukla büyüsün :)

    Ben de sezaryen ile dünyaya getirdim iki çocuğumu da, ikisinin de ayrı gerekçesi var. Ama önemli olan sağlıkla dünyaya gelmiş olmaları. Dora ve senin için de aynı şey geçerli.

    Şimdi güle güle, koklaya koklaya büyüt güzel kızını... ay o miss gibi bebek kokusunu da içine çek benim için! Hep güzel günlerini görmen dileğiyle, kocaman sevgiler ve tebrikler!!!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler, o da ben de alışmaya çalışıyoruz:)

      Sil
  2. anne olmak eşsiz bir duygu, doyum hikayeni ne kadar samimi paylaşmışsın,
    ben de son iki aya kadar normal doğum derken erken pes edip sezeryana geçtim.
    Yine de 40 haftayı tamamladıktan sonra sezeryan oldum :)
    doraya da sana da öpücükler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hakikaten eşsiz bir duyguymuş... Her şeye yeniyim henüz ama bir bakışı dünyalara bedel:)

      Sil
  3. Bu kadar içten ve samimi yazılamadı sanırım.Okuduğum her kelimeyi hissettim.Allah anneli babalı sağlıkla büyüsün.

    YanıtlaSil
  4. Hayirli olsun canım çok sevindim bizde 38.haftamizdayiz :)

    YanıtlaSil
  5. Canım hayırlı olsun Dora hoşgelmiş :) Gerçekten çok güzel anlatmışsın okurken o anları yaşadım resmen :D Çok öpüyorum seni, Dorayı benim için kokla =)

    YanıtlaSil
  6. Hayırlı olsun sağlıkla büyüsün :)

    YanıtlaSil
  7. Hoşgeldi :) hoş büyüsün
    http://loveandsmile.wordpress.com/

    YanıtlaSil
  8. hoşgelmiş hep mutlu olsun ve Allah size bagıslasın yazınızı cok begendim :) bloguma ekliyorum sizi hemen. sevgiler

    YanıtlaSil